Görsel ve işitsel tecrübesi en üst seviyeye çıkaran o eksiksiz odak noktasının… Pekala bu türlü bir yer var mı?
Bazı eski sinema salonlarındaki üzere orta kısım yerine yan taraflardan çıkılan standart bir sinema salonunda, en güzel nokta salonun tam merkezine mümkün olduğu kadar yakın olan yerdir. Nitehawk Sinemaları’nın baş projeksiyoncusu Joe Muto, “Bir sinema salonunda oturulacak en yeterli noktanın her vakit salonun ve perdenin merkezi olduğunu düşünmüşümdür” diyor. Perdenin tamamını görmek için çok aşağı yahut çok üst bakmanız gerekeceğinden, dikey seyir açısının çok geniş olmasını istemezsiniz. Birçok kişi ön sırada oturmayı genelde bu yüzden sevmez.
Merkezde pozisyonlanmak, ses için de yeterlidir. “Çevresel ses sistemi için en uygun yer burasıdır” diyor Muto. “Kulaklarınız, salonda bir arada çalışan tüm hoparlörlerin oluşturduğu bütün tesirleri yakalar.” Bir tarafa çok yakın oturmanız, en azından ses bakımından eskisi kadar olumsuz bir durum yaratmıyor. THX üzere ses firmaları, sesi artık salondaki herkese daha uygun halde ulaştırmak için hoparlörlerin performansını ve dizilimini ayarlamaya çalışıyor. Yeniden de kulaklarınıza güvenmeniz ve sesin salondaki hoparlör dışı yüzeylerden yansıyarak diyalog seslerini bulandırdığı ya da anlamayı zorlaştırdığı işitilebilir yansımalar üzere olgulara dikkat etmeniz gerekiyor.
u durumun büyük bir kısmı, koltuk pozisyonunun ötesindeki etmenlere de bağlı ki sinemanız müşteri tecrübesini güzelleştirmeye yahut takip etmeye pek kıymet vermiyorsa, can sıkıcı şeylerle karşılaşabilirsiniz. “Genelde sinemalar projektör ampullerini nizamlı biçimde güncellemez ve manzara parlaklığının vakitle değerli derecede azalmasına sebep olurlar” diyor Muto. “Bu durum, seyir tecrübesini katiyetle ekiler. Projektör ampullerinin standartlara uygun biçimde tutulması, bilhassa çok büyük salonlarda elzemdir. Bilhassa de ana akım bir sinemada yahut bir Hollywood sinemasında.” Bu üzere durumlarda nereye oturursanız oturun, en yeterli tecrübesi yaşamayacaksınızdır.
Fakat IMAX kelam konusu olduğunda, değişkenler büsbütün tıpkı değil. IMAX’in baş teknik sorumlusu Brian Bonnick, “Salon geometrimizin patentli bir tasarımı var” diyor. “Çoğu salonda olduğu üzere perde etrafında bir çerçeve bulunmuyor ve duvardan duvara, yerden tavana ulaşan bir perdeyle yola koyuluyoruz. İkinci adım, oturma sisteminin stadyum biçiminde ve perdeye çok daha yakın olması. Bu yüzden görüş alanınız, sinemadaki rastgele bir koltukta çok daha büyük hale geliyor.” Klasik bir sinemada art sırada oturmak yerine ön sırada oturmak, perdeyle olan geometrik münasebetinizin oldukça farklı olduğu manasına geliyor. Bonnick, IMAX sistemindeki koltuklar ortasında bu kadar farklılık olmadığını söylüyor.
Bu ayrıntı düzeyi, sesi de kapsayacak biçimde genişletilmiş. “Sonrasında ise hoparlörler şovun merkezinde duracak biçimde tasarlanıyor. Bu iş, bilgisayar ortamında her sinema için farklı ayrı yapılıyor” diyor Bonnick. “Dolayısıyla elemanlar alana gittiğinde, her hoparlörün X-Y-Z koordinatlarını alıyor ve bunların nereye asılacağını belirliyorlar. Hoparlör oraya yerleştirildiğinde, bir hokey topundan biraz daha büyük bir amacımız oluyor. Bu gaye sinemanın rastgele bir yerine konuluyor ve bir lazer yardımıyla her hoparlörü ferdi maksadına yöneltiyoruz. Üstelik bu maksatların hepsi hesaplanıyor ve böylece her bir hoparlörün ses dağılımı, sinemadaki her koltuğa eşit derecede ulaşıyor.”
Yine de Bonnick, bir IMAX salonunda olduğu vakit bile kendini “perdeden 2/3 oranında uzakta, ortada” durma kuralına uyarken buluyor; bunu “herhangi bir şeyden çok alışkanlıktan” yaptığını itiraf etse bile.